دیوسمین
دیوسمین CAS NO:520-27-4
دیوسمین Introduction:
دیوسمین is a naturally occurring flavonoid glycoside that can be isolated from various plant sources or derived from the flavonoid
hesperidin. دیوسمین is considered to be a vascular-protecting agent used to treat chronic venous
نارسایی ، بواسیر ، ورم لنفاوی و واریس. دیوسمین به عنوان یک فلاونوئید ، ضد التهاب ، رادیکال های آزاد را نیز نشان می دهد
مهار ، و خواص ضد جهش.
دیوسمین has been used for more than 30 years as a phlebotonic and vascularprotecting agent,and has recently begun to be investigated for other therapeutic purposes, including cancer, premenstrual syndrome, colitis, and diabetes.
Function of دیوسمین
1. درمان علائم نارسایی لنفاوی وریدی (سنگین پاها ، درد ، ناراحتی ، درد روزهای صبح) -
درمان حمله حاد هموروئید در انواع علائم.
2. با اثرات ویتامین P مانند ، می تواند شکنندگی عروق و نفوذ پذیری غیر طبیعی را کاهش دهد ، بلکه همچنین برای کنترل مواد کمکی
درمان فشار خون بالا و تصلب شرایین ، برای درمان شکنندگی مویرگ بهتر از روتین ، هسپریدین و
قوی تر ، و دارای ویژگی های سمیت کم است.
3. از سیستم وریدی برای ایفای نقش فعال خود در کاهش قابلیت گسترش وریدی و منطقه استاز وریدی.
دیوسمین Application:
1.دیوسمین prolongs the vasoconstrictor effect of norepinephrine on the vein wall, increasing venous tone, and therefore reducing venous capacitance, distensibility, and stasis.
2.دیوسمین increases the venous return and reduces venous hyperpressure present in patients suffering from CVI.
3.دیوسمین improves lymphatic drainage by increasing the frequency and intensity of lymphatic contractions, and by increasing the total number of functional lymphatic capillaries.
4.دیوسمین with hesperidine decreases the diameter of lymphatic capillaries and the intralymphatic pressure.
5. در سطح میکروسیرکول ، دیوسمین با محافظت از میکرو گردش خون از فرآیندهای آسیب رسان ، نفوذ پذیری مویرگی را کاهش می دهد و مقاومت مویرگی را افزایش می دهد.
6.دیوسمین reduces the expression of endothelial adhesion molecules,and inhibits the adhesion, migration, and activation of leukocytes at the capillary level.دیوسمین leads to a reduction in the release of inflammatory mediators, principally oxygen free radicals and prostaglandins.
